Izolacja wodna pomieszczeń mokrych – jak ją wykonać i jakich produktów użyć?

Poprawne wykonanie hydroizolacji w pomieszczeniach mokrych jest kluczowe dla zapewnienia dalszej bezproblemowej eksploatacji bez negatywnych skutków związanych z wilgocią. Zabezpieczenie pomieszczeń przed wpływem środowiska wodnego to zadanie wymagające doświadczenia i wiedzy ze strony wykonawców.

Pomieszczenia mokre – czym są?

Pomieszczenia mokre to miejsca w budynkach, które mogą być narażone na stałe lub okresowe zalewanie wodą. Przykłady takich pomieszczeń to łazienki, pralnie, pomieszczenia sanitarne, zmywalnie naczyń, baseny i niektóre pomieszczenia przybasenowe. W tego typu wnętrzach często wyróżnia się strefę mokrą, gdzie występuje bezpośrednie obciążenie wodą, oraz strefę wilgotną, gdzie kontakt powierzchni z wodą jest ograniczony do kondensacji wilgoci.

Czy hydroizolację trzeba wykonać w całym pomieszczeniu mokrym?

W wielu przypadkach izolacji wodnej nie trzeba układać na całej powierzchni pomieszczenia. Zwykle wystarczy zastosować powłokę ochronną tylko na wybranych fragmentach wnętrza, w zależności od tego, czy dana powierzchnia jest narażona na wodę bezpośrednio, czy jedynie na wilgoć.

W łazience, gdzie znajduje się wanna lub prysznic, najczęściej stosuje się szczelną technologię izolacji podłogi (również pod wanną i brodzikiem) oraz ścian do około 15 cm powyżej podłogi. Na powierzchniach pionowych izolacja jest wykonywana do około 40 cm powyżej prysznica oraz około 30 cm powyżej baterii w przypadku wanny lub umywalki.

Jakie materiały wykorzystuje się w hydroizolacji?

Jeden z najczęściej wykorzystywanych produktów hydroizolacyjnych to tzw. folia w płynie, czyli jednoskładnikowa wodna dyspersja polimerów, która samoistnie utwardza się przez kontakt z powietrzem, tworząc szczelną powłokę. Folia ta wyróżnia się łatwym zastosowaniem oraz bezpieczeństwem dla człowieka i środowiska, a już przy warstwie o grubości 0,5-0,8 mm zapewnia skuteczną ochronę przed wodą. Jest ona również charakteryzowana wysoką przyczepnością do różnorodnych podłoży, w tym betonu, tynku cementowo-wapiennego, płyt gipsowo-kartonowych czy tynku gipsowego, a także dużą elastycznością.

Innym materiałem hydroizolacyjnym, chociaż stosowanym rzadziej z powodu kosztów, jest elastyczna mikrozaprawa uszczelniająca, znana również jako szlam uszczelniający. Mikrozaprawa ta jest dostępna w wersjach jedno- lub dwuskładnikowych, a jej skład (cement, kruszywo, polimery, związki hydrofobowe) zapewnia skuteczne uszczelnienie przy grubości warstwy wynoszącej jedynie 2 mm. Elastyczność zapewniają szlamowi redyspergowalne tworzywa sztuczne (dla wersji jednoskładnikowej) lub wodne dyspersje kopolimerów tworzyw sztucznych (dla wersji dwuskładnikowej). Mikrozaprawy tego typu wiążą się przez hydratację i mogą być nakładane na wilgotne podłoża.

Należy podkreślić, że izolacja wodna wymaga zastosowania systemów hydroizolacyjnych, które składają się w najprostszej postaci z powłoki wodochronnej, kształtek i taśm uszczelniających, zaprawy klejącej i spoinującej oraz elastycznej masy do wypełnienia dylatacji. Żeby zabezpieczyć hydroizolację przed uszkodzeniem, stosuje się tzw. uszczelnienie zespolone (podpłytkowe), w którym warstwa okładziny chroni hydroizolację, zatrzymując wilgoć na poziomie spodu płytki.

Na jakim podłożu można układać izolację wodną?

Hydroizolację w łazienkach i toaletach w budynkach mieszkalnych i użyteczności publicznej można stosować na różnych rodzajach podłoży:

• na betonie,
• na ścianach murowanych z cegieł, pustaków lub betonu komórkowego,
• na tynkach cementowo-wapiennych lub cementowych,
• na płytach gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych.

Należy zaznaczyć, że stosowanie płyt g-k jest uzależnione od pewnych warunków, takich jak wilgotność powietrza czy zastosowana przez producenta impregnacja. Co więcej, jeśli podłoże jest narażone na stały kontakt z wodą, jak np. w kabinie prysznicowej, hydroizolacja będzie skuteczna tylko wtedy, kiedy zostanie ułożona na takich podłożach jak beton, ściany murowane z cegieł, pustaków lub betonu komórkowego czy na tynku cementowo-wapiennym lub cementowym.